Wszyscy Święci
Nie wiadomo dokładnie, ilu ich jest, ponieważ początkowo nie spisywano żadnej ich listy. Aby jednak nie pominąć nikogo, Kościół ogłosił dzień, gdy pamiętamy naraz o nich wszystkich. 1 listopada w liturgii to dzień Wszystkich Świętych. Choć pojęcie świętości oraz ludzie za świętych uznawani znani byli w chrześcijaństwie od samego początku, Uroczystość Wszystkich Świętych ustanowił dopiero papież Jan XI w roku 935. Nie istniała bowiem od początku wspólna procedura wynoszenia kogoś na ołtarze i każda niemal wspólnota lokalna miała własnych świętych, uznanych za takowych przez miejscowego biskupa. Dzień Wszystkich Świętych pokazuje przede wszystkim jak różnorodne i niepowtarzalne mogą być drogi człowieka do Boga. W gronie wyniesionych na ołtarze nie brakuje bowiem dawnych „rozpustników” i ludzi o trudnych charakterach; bogatych i biednych; żonatych i celibatariuszy; uczonych i całkowitych analfabetów; osób znanych w swoim czasie światu, i tych, o których istnieniu nikt nie wiedział.
Wynosząc ich na ołtarze Kościół chce przekazywać przede wszystkim prawdę o tym, że każdy wierzący w Chrystusa może i powinien dążyć do zjednoczenia ze swoim Mistrzem w niebie. Daje ponadto wyraz wierze w tzw. świętych obcowanie czyli pomoc, jaką mogą służyć ci już zbawieni ludziom będącym ciągle „w drodze”. Uroczystość ma charakter bardzo radosny. Wspominamy wszystkich tych, którzy żyli przed nami i wypełniając w swoim życiu Bożą wolę osiągnęli wieczne szczęście przebywania z Bogiem w niebie. Widzi w nich swoich orędowników u Boga i przykłady do naśladowania. Wstawiennictwa Wszystkich Świętych wzywa się w szczególnie ważnych wydarzeniach życia Kościoła. Śpiewa się wówczas Litanię do Wszystkich Świętych, która należy do najstarszych litanijnych modlitw Kościoła i jako jedyna występuje w księgach liturgicznych. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa w Kościele nie wspominano żadnych świętych. Najwcześniej zaczęto oddawać cześć Matce Bożej. Potem kultem otoczono męczenników, nawiedzając ich groby w dniu narodzin dla nieba, czyli w rocznicę śmierci. W IV wieku na Wschodzie obchodzono jednego dnia wspomnienie wszystkich męczenników. Z czasem zaczęto pamiętać o świątobliwych wyznawcach: papieżach, mnichach i dziewicach. Większego znaczenia uroczystość Wszystkich Świętych nabrała za czasów papieża Bonifacego IV (+ 615), który zamienił pogańską świątynię, Panteon, na kościół Najświętszej Maryi Panny i Wszystkich Męczenników. Uroczystego poświęcenia świątyni wraz ze złożeniem relikwii męczenników dokonano 13 maja 610 roku. Rocznicę poświęcenia obchodzono co roku z licznym udziałem wiernych, a sam papież brał udział we mszy św. stacyjnej. Już ok. 800 r. wspomnienie Wszystkich Świętych obchodzone było w Irlandii i Bawarii, ale 1 listopada. Za papieża Grzegorza IV (828-844) cesarz Ludwik rozciągnął święto na całe swoje państwo. W 935 r. Jan XI rozszerzył je na cały Kościół. W ten sposób lokalne święto Rzymu i niektórych Kościołów stało się świętem Kościoła powszechnego.
Herb parafii
Herb przedstawia w sposób symboliczny wezwanie parafii tj. „Wszystkich Świętych”. Inspirowany jest iluminacją z XV-wiecznego modlitewnika. Przedstawia grupę świętych adorujących Trójcę Świętą. Dwie postacie bez złotej aureoli wokół głowy symbolizują nas wszystkich, zaproszonych do życia w bliskości z Bogiem, do życia w niebie.
